یکی از شاخصه‌های شناخت هر جامعه، هنر آن جامعه است و رشد یافتگی هنر، خبر از متمدن بودن مردم آن جامعه می‌دهد. یکی از هنرهای بارز هر کشور هنر موسیقی آن می باشد. سازها انواع و اقسام مختلفی را شامل می شوند که شناخت و پی بردن به تاریخچه هر کدام خود فلسفه ای جداگانه دارد. دستگاه سه تار و تنبور جزو بهترین سازهای زهی می باشند که در این مطلب می خواهیم به بررسی تفاوتهای ظاهری و صدادهی این دو ساز بپردازیم.
بدون موسیقی زندگی خالی از احساس و آرامش است. برای حرفه ای نواختن یک ساز بهتر است که والدین علاقمند فرزندانشان را از سنین کودکی با آموزش های کاربردی ساز محبوبشان آشنا سازند. مثلا اگر به ساز های زهی علاقه دارد دانستن تفاوت این سازها نیز ضروریست. هیچکس نمی تواند بگوید ساز سه تار بهتر است یا تنبور چون هر کسی با توجه به علاقه و استعدادی که دارد به سمت نوعی از موسیقی می رود تا حرف دلش را از طریق آن بنوازد. در این بخش از آموزش های کاربردی انواع موسیقی می خواهیم شما را با تفاوتهای سه تار و تنبور بیشتر آشنا نماییم.
تنبور سازی است منسوب به ایرانیان و اعراب و از خانواده عود. تنبور کهن‌ترین ساز زهی زخمه‌ای است، به این معنا که اولین سازی میباشد که دسته‌ای بلند به همراه کاسه و وتر دارد. تحقیقات محققان قدمت این ساز را 1500 الی 2000 سال قبل از میلاد نشان می‌دهد.
سه تار دارای صدایی مخملین و ظریف بوده و از سازهای زهی مضرابی است که در ساخت آن از چوب، ف، زه یا نخ نایلون استفاده میشود. هر سازی با توجه به مشخصات ساختمانی و فیزیکی خود، دارای یکسری از توانایی هایی اجرایست که وجود همین توانایی ها درهرسازباعث بوجود آمدن تکنیک های مختلف در نواختن آن ساز می گردد.ساز سه تار هم تکنیک های خاص خود را برای نوازندگی دارد. این ساز در حالت نشسته به صورت افقی روی ران پا قرار می‌گیرد به نحوی که دسته آن در طرف چپ و کاسه آن در طرف راست نوازنده باشد. نوازنده سر انگشتان دست چپ را روی پرده‌های (دستان) دسته حرکت می‌دهد و با ناخن انگشت سبابه دست راست بر زخمه می‌زند. سه تار را به علت سبکی وزن ایستاده هم می‌نوازند.
.
ادامه متن را با کلیک بر روی لینک زیر بخوانید:
درباره این سایت